TUN ABDUL HAMID MOHAMAD
Former Chief Justice of Malaysia
JAWAPAN KEPADA SEMUA PENGKRITIK SAYA
JAWAPAN KEPADA SEMUA PENGKRITIK SAYA
Oleh
Tun Abdul Hamid Mohamad
Pada 17 Jun 2018, saya menulis artikel di bawah tajuk “Resignation of Tun Md Raus as Chief Justice.” (“Peletakan jawatan Tun Md Raus sebagai Ketua Hakim Negara.” Pada hari berikutnya, 18 Jun 2019, saya menerima e-mel daripada seorang yang saya tidak kenal. Pada keesokan harinya, 19 Jun 2019, The New Straits Times Online menerbitkannya di bawah tajuk “It appears even post of chief justice has been politicised” (“Nampaknya walaupun jawatan ketua keadilan telah dipolitikkan”.)
Inilah yang dikatakan oleh e-mel itu:
“Terima kasih kerana penilaian yang bijak. Pendapat anda yang terpelajar adalah sumbangan penting kepada pemahaman masyarakat terhadap kebebasan kehakiman. Lebih banyak pandangan tentang topik ini dan yang berkaitan harus disiarkan untuk memajukan pemahaman kita mengenai satu masyarakat yang aman tenteraman. Dan kenapa prosedur yang betul adalah penting.
Terima kasih dan tahniah. “
Seperti biasa, saya akan meminta pengirim untuk memperkenalkan dirinya, supaya saya tahu saya berhubungan dengan siapa. Saya terkejut apabila mendapat tahu bahawa pengirimnya adalah seorang Cina Malaysia yang telah bermastutin di Australia, bekerja sebagai ahli akademik di sebuah universiti di Australia, kini bersara dan tinggal di Adelaide.
Dalam e-mel yang berikutnya, beliau menulis, “I find your point so cogent that I was prompted to write to thank you.” (“Saya dapati point anda begitu meyakinkan menggalakkan saya menulis untuk berterima kasih.”)
Awas! Jangan sentuh Peguam Negara mereka, Tommy Thomas dan mereka akan menyerang kamu, seperti lebah. Dan itu bukan “rasis”. Pada 25 Jun 2018, saya menulis “Is the new AG choosing his briefs like a private lawyer?” (“Adakah PN baru memilih kesnya seperti peguam persendirian?”
Dua hari kemudian, pada 27 Jun 2018, The Malaysian Insight menerbitkan artikel berita di bawah tajuk “Ex-CJ’s criticism of A-G an ‘assault’ on reform agenda, says group” (“Kritikan bekas KHN terhadap PN satu ‘serangan’ ke atas agenda reformasi, kata kumpulan” dengan gambar peguam-peguam dari kumpulan itu.
Di bawah gambar itu terdapat satu kenyataan: “Peguam N. Surendran berkata bekas ketua hakim negara Abdul Hamid Mohamad mempunyai rekod 1a bagi membuat kenyataan yang memihak kepada polemik dan politik perkauman Barisan Nasional. – Gambar fail The Malaysian Insight, 27 Jun 2018.”
Lihatlah jenis komen yang dibuat. Mengapa mengaitkan saya dengan Barisan Basional DAN “polemik dan politik perkauman”? Artikel itu tiada kaitan dengan politik, BN atau PH. Ia adalah mengenai PN baru yang enggan melakukan beberapa kerja yang menjadi tanggungjawab PN dan dilakukan oleh semua PN semenjak Merdeka. Saya memberikan alasan saya untuk mengatakan mengapa PN baru juga harus melakukan kerja-kerja itu? Kenapa beliau tidak memberikan alasan sebaliknya? Adakah apa yang dikatakan itu alasannya? Adakah beliau tidak tahu perkataan “relevency”?
Pada hari yang sama, 27 Jun 2018, Malaysiakini menerbitkan sebuah rencana yang ditulis oleh N Surendran di bawah tajuk, “Unwarranted attack by ex-CJ Hamid upon new AG”. (“Serangan tidak wajar oleh bekas KHN Hamid terhadap PN baru”.) Saya akan menjawab hanya mengenai satu point dan menyerahkan kepada kembaca untuk membaca rencana saya dan rencananya dan membuat keputusan sendiri mengenainya.
Inilah yang beliau katakan:
“Hamid juga membuat serangan ke atas pelantikan Tommy Thomas dengan salahnya mendakwa bahawa Perkara 145 (1) Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan bahawa PN mesti dilantik dari perkhidmatan kehakiman dan perundangan.
Ini adalah paling karut. Perkara 145 (1) menyatakan bahawa raja akan melantik seorang “yang layak menjadi hakim Mahkamah Persekutuan” menjadi PN. Tidak ada keperluan langsung bahawa PN mesti dilantik dari perkhidmatan kehakiman dan perundangan. Adalah agak sukar dipercayai bahawa bekas KHM boleh salah dalam hal ini.”
Marilah kita kembali ke rencana saya. Inilah yang saya katakan:
“I am sure many people would be surprised to read the same Article in the 1957 Federation of Malaya Constitution:”
(“Saya yakin ramai orang akan terkejut membaca Perkara yang sama dalam Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957:)
“145. (1) The Yang di-Pertuan Agong shall, after consultation with the Judicial and Legal Service Commission, appoint from among the members of the Judicial and Legal Service an Attorney General, who shall be a person qualified to be judge of the Federal Court.” (Tekanan ditambah).
(“145. (1) Yang di-Pertuan Agong hendaklah, selepas berunding dengan Suruhanjaya Perkhidmatan Kehakiman dan Perundangan, melantik daripada kalangan anggota Perkhidmatan Kehakiman dan Perundangan seorang Peguam Negara, yang hendaklah seorang yang layak untuk menjadi hakim Mahkamah Persekutuan.”) (Terjemahan saya, tiada terjemahan rasmi.) (Tekanan ditambah).
Saya hanya menunjukkan bahawa di bawah peruntukan asal Perlembagaan 1957, PN mestilah dilantik “daripada kalangan anggota Perkhidmatan Kehakiman dan Perundangan.”
Adakah itu pun beliau tidak faham? Dengan banyak peguam yang berdiri di belakangnya untuk menunjukkan sokongan (dan muka) mereka, tidakkah sekurang-kurangnya seorang daripada mereka membaca rencana N Surendran itu dan menunjukkan kesilapan itu kepadanya?
Pada hari yang sama, 27 Jun 2018, G K Ganesan, yang memperkenalkan dirinya sebagai “an advocate & solicitor and an international commercial arbitrator…a constitutionalist, author and littérateur” (“peguambela & pengacara dan penimbangtara komersil antarabangsa … seorang pakar perlembagaan, pengarang dan littérateur” menulis di bawah tajuk, “Is the ex-Chief Justice right? Should the AG be appointed from the Judicial & Legal Services?”, (“Adakah bekas Ketua Hakim Negara betul? Patutkah PN dilantik dari Perkhidmatan Kehakiman & Perundangan?”, dalam PARADOX Legal Issues Simplified:
“Dan beliau (saya – ditambah) mengakhiri rencananya dengan menembak peluru yang disimpannya. Ia adalah pièce de résistance beliau. Beliau menggunanya dengan kesan yang memusnahkan: ‘Saya yakin ramai orang akan terkejut membaca perkara 145 Perlembagaan Persekutuan,(tekanan ditambah) yang mengatakan’ – dan kemudian beliau memetik-
‘145(1) The Yang di-Pertuan Agong shall, after consultation with the Judicial and Legal Services Commission, appoint from among the members of the judicial and legal servicean Attorney General, who shall be a person qualified to be a judge of the Federal Court.’
(Terjemahan seperti di atas.)
Oleh itu penulis (saya – ditambah) menunjuk kepada dua syarat sebelum seorang PN boleh dilantik: pertama, Raja hendaklah berunding ‘Suruhanjaya Perkhidmatan Kehakiman dan Perundangan’ mengenai pelantikan. Seterusnya, Kebawah Duli Yang Maha Mulia hendaklah melantik PN ‘dari kalangan anggota perkhidmatan kehakiman dan perundangan’.
Dan kemudian beliau menyimpulkan analisisnya dengan pernyataan letupan ini: ‘Perhatikan bahawa PN mestilah datang dari perkhidmatan kehakiman dan perundangan. Tentulah ada sebabnya. Jika Mahathir tahu bahawa Thomas tidak akan melakukan pendakwaan, adakah beliau akan mengemukakan namanya untuk dilantik sebagai Peguam Negara? ‘
Ini menunjukkan bahawa Perdana Menteri telah mengelirukan DYMM Raja sepenuhnya. Beliau membayangkan bahawa mereka yang telah menasihatkan Raja, dan Perdana Menteri telah terlepas pandang gajah 12.000 pound di dalam bilik – bahawa PN mesti datang ‘dari kalangan anggota perkhidmatan perundangan dan undang-undang’.
Adakah bekas Ketua Hakim betul dalam apa yang beliau katakan?
Mari kita lihat.
Pada 24 Jun 1994 Akta Perlembagaan (Pindaan) 1994 [Akta 885], telah meminda Perkara yang disebut oleh bekas KHN itu – iaitu Perkara 145 (1). Ia telah dipinda seperti berikut: –
‘145 (1): Yang di-Pertuan Agong hendaklah, atas nasihat Perdana Menteri, melantik seorang yang layak menjadi hakim Mahkamah Persekutuan sebagai Peguam Negara bagi Persekutuan.’
Ini bermakna keperluan kembar sebelumnya iaitu Raja perlu berunding dengan Suruhanjaya Perkhidmatan Kehakiman dan Perundangan, dan keperluan untuk memilih PN hanya dari Perkhidmatan Kehakiman dan Perundangan – telah dikeluarkan secara mutlak. Itu 24 tahun yang lalu.
A lifetime (Seumur hidup – maaf, saya tidak faham maksudnya – TAHM)
Saya (GK Ganesan – ditambah) hairan bagaimana salah pandang yang begitu teruk boleh berlaku akibat pembacaan Perlembagaan yang salah. Apabila bekas KHN boleh salah petik keseluruhan fasal Perlembagaan, tidakkah itu akan mengelirukan (mislead) orang ramai? Beliau akan berjalan sambil berfikir, ‘Saya fikir PM tidak tahu undang-undang, dan saya tidak fikir penasihat undang-undangnya menjalankan kerjanya dengan baik. Orang-orang ini telah mengelirukan Raja. Apa yang salah dengan orang-orang ini? ‘
Ia menimbulkan satu pertanyaan: Perlembagaan mana yang dirujuk oleh bekas Ketua Hakim Negara itu?
Di belakang Perlembagaan Persekutuan, terdapat Senarai Pindaan. Mungkin bekas Ketua Hakim Negara patut melihatnya. Beliau kemudian akan ternampak Akta 885.”
Itu adalah apa yang dikatakan oleh G K Ganesan terhadap saya. Untuk faedah pembaca, biarkan saya perturunkan semula ayat yang berkaitan dalam rencana saya itu:
“I am sure many people would be surprised to read the same Article in the 1957 Federation of Malaya Constitution:”
(‘Saya yakin ramai orang akan terkejut membaca perkara 145 Perlembagaan Persekutuan: (tekanan ditambah)).
G K Ganesan memetik ayat itu begini:
‘I am sure many people would be surprised to read article 145 of the Federal Constitution, which states’.
(‘Saya yakin ramai orang akan terkejut membaca Perkara 145 Perlembagaan Persekutuan, yang menyatakan’.
Saya merujuk kepada Perkara 145 Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957 untuk menunjukkan peruntukan asal Perkara 145. Sama ada kerana kesilapan atau disengajakan, beliau telah mengubahnya kepada peruntukan yang dipinda. Saya tahu ada pindaan sedmikian. Itulah sebabnya saya dengan sengaja menulis perkataan “Persekutuan Perlembagaan Persekutuan 1957”.
Setelah bermula dengan premis yang salah, beliau bergantung pada peruntukan yang dipinda untuk mengkritik saya. Akibatnya, semua kritikannya terhadap saya itu tidak berkenaan dan gugur ke tanah. Seperti yang saya katakan di atas, saya menunjukkan bahawa di bawah peruntukan asal Perlembagaan 1957, PN mestilah dilantik “daripada kalangan anggota Perkhidmatan Kehakiman dan Perundangan.”
Saya tidak faham mengapa begitu ramai peguam tidak dapat melihat perkara itu. Berapa ramaikah pembaca yang telah dikelirukan mereka?
Pada hari yang sama, 27 Jun 2018, rencana GK Ganesan itu telah disiar oleh Malaysiakini sebagai pilihan pengarangnya di bawah tajuk, “Should the AG be appointed from the Judicial & Legal Services?” (Patutkah PN dilantik daripada Perkhidmatan & Perundangan?)
Mula-mula beliau mengulangi tuduhannya bahawa saya telah merujuk kepada peruntukan yang tidak dipinda dan, dengan salah, bergantung kepadanya. Saya telah menjawabnya di atas dan tidak perlu mengulanginya lagi.
Kemudian beliau menumpukan selebihnya dan sebahagian besar rencana itu menceritakan bagaimana kuatnya beliau (dan rakan-rakan beliau) bekerja, terbang ke Dubai untuk mendengar taklimat selama beberapa jam, kemudian pergi ke Munich untuk menghujahkan kes itu di hadapan penimbangtara Eropah dan bagaimana beliau dan rakan-rakan tertekan oleh kekurangan masa di Singapura, dan sebagainya.
Ahli akademik yang sama yang tinggal di Australia yang menghantar rencana GK Ganesan itu kepada saya, berkata, “Kepada saya hujahnya selain daripada “pedantic”, adalah “a non sequitur.” ….
…. Saya dapati surat itu menyakitkan hati dan tak logik.”
Saya tidak akan berkata apa-apa lagi mengenainya.
Empat hari kemudian, pada 1 Julai 2018, Malaysiakini sekali lagi menerbitkan di bawah tajuk “Surendran’s arguments against ex-CJ crystal clear” (“Hujah Surendran terhadap bekas KHN jernih seperti kaca”) 14 komen mengenai jawapan Surendran terhadap rencana saya yang dipilih daripada komen-komen oleh para pelanggannya.
Apa yang mereka katakan?
Saya akan memetik hanya satu daripadanya, yang semestinya dianggap terbaik oleh Malaysiakini kerana ia adalah yang paling panjang dan diletakkan di atas sekali. Antara lain, Vijay 47 (saya percaya dia seorang peguam), berkata:
“Kita kemudiannya mengingati prestasinya sebagai seorang hakim, bahawa beliau adalah ahli kehakiman yang paling dibenci, yang didorong oleh kecenderungan perkauman, dipandu oleh doktrin agama yang tidak berkenaan dan tidak masuk akal, yang keputusannya sering membuat kita terkejut dan marah.
Sebagai bukti mengenai pembelajarannya yang mendalam dan tidak syak lagi untuk mengekang bakal pengkritik, Abdul Hamid memetik dari Perlembagaan, dan tidak menyedari bahawa Perkara yang berkenaan telah lama dipinda. Dan ini datangnya dari seorang yang pernah menjadi hakim dan ketua hakim negara.
Apabila kita ingat juga bahawa beliau bersahabat karib secara terbuka dengan organisasi perkauman dan memegang jawatan politik secara terang-terangan, kita hanya dapat membuat kesimpulan tentang kualiti hakim yang kita punyai.”
Itu, antara lain, kata Vijay 47.
Saya merujuk kepada perenggan kedua terakhir di mana beliau berkata, “Abdul Hamid memetik dari Perlembagaan, dan tidak menyedari bahawa Perkara yang berkenaan telah lama dipinda” dan menambah “Dan ini datangnya dari seorang yang pernah menjadi hakim dan ketua hakim negara.”
Ini adalah hujah yang sama dengan yang telah dibangkitkan oleh N Surendran dan G K Ganesan dan dibincangkan lebih awal. Nampaknya, ia seperti kisah murid sekolah yang meniru jawapan yang salah daripada kawan sedarjahnya dan murid-murid lain meniru pula daripadanya. Akhirnya, semua mereka memberi jawapan yang salah. Bezanya, di sini, mereka adalah peguam. Saya merasa kasihan kepada pelanggan-pelanggan mereka.
Mengenai 13 komen yang lain, saya hanya akan memilih ekspresi yang mereka gunakan terhadap saya. (Tidak ada hujah undang-undang yang mereka beri untuk mencabar hujah-hujah saya.).
Inilah kata mereka:
“narrow minded”,
(“berfikiran sempit”),
“…this man was not appointed through meritocracy. He was more a political appointee. He had meted out very unjust decisions in favour of BN.”
(“… lelaki ini tidak dilantik melalui meritokrasi. Beliau adalah lebih pelantikan politik. Beliau telah membuat keputusan yang sangat tidak adil memihak kepada BN.”
“…the ex-CJ was appointed not based on merit but on loyalty to BN. Hence, he cannot be expected to be knowledgeable and erudite.”
(…. bekas KHN ini dilantik tidak berdasarkan merit tetapi berdasarkan kesetiaan kepada BN. Oleh itu, beliau tidak boleh diharap berpengetahuan dan terpelajar.”
“How on earth did Hamid become the CJ?”
(“Bagaimana Hamid boleh menjadi KHN?”
“Amazing, an ex-CJ came out with those SPM-level arguments….”
(“Menakjubkan, bekas KHN mengeluarkan hujah peringkat SPM ….”)
“He’s just jealous, period”
(“Dia semata-mata cemburu, noktah”’)
Walaupun saya tidak hendak berhujah dengan mereka, saya hanya ingin menjelaskan satu perkara, iaitu, mengenai tuduhan bahawa saya telah dilantik menjadi KHN kerana kesetiaan saya kepada BN dan saya “telah membuat keputusan yang sangat tidak adil memihak kepada BN.”
Saya harap pembaca masih ingat kes liwat pertama Dato’ Seri Anwar Ibrahim. Siapa yang menulis penghakiman majoriti Mahkamah Persekutuan yang membebaskannya dan memperoleh kemarahan UMNO, termasuk Tun Dr. Mahathir walaupun beliau telah bersara? Walaupun saya hakim Mahkamah Persekutuan yang paling kanan dan jawatan Presiden Mahkamah Rayuan dan Hakim Besar (Malaya), kosong, saya dinafikan, walaupun untuk memangku, apatah lagi dinaikkan pangkat ke salah satu jawatan itu. Hanya selepas beberapa orang Raja berkeras menolak hakim yang lebih junior dilantik, memintas saya, barulah kerajaan BN bersetuju untuk melantik saya sebagai Presiden Mahkamah Rayuan dan, selepas itu, sebagai Ketua Hakim Negara.
Pada masa itu, Majlis Peguam penuh dengan pujian terhadap saya, malah mengorek kes-kes yang yang hakim junior itu tidak menulis penghakimannya, untuk mendiskreditkannya. Dan, apabila saya menyampaikan penghakiman dalam kes Meor Atiqulrahman Ishak & Ors v. Fatimah Sihi & Ors (2006) 4 CLJ 1 (“kes serban”), sekali lagi Majlis Peguam penuh dengan pujian bagi saya. Peguam-peguam Cina dan India, yang saya tidak kenali, menulis kepada saya mengucapkan tahniah kepada saya kerana “penghakiman yang ditulis dengan baik” saya. Pada masa itu pun sudah jelas apabila saya menyampaikan penghakiman yang mereka suka, itu adalah penghakiman yang baik, jika tidak, itu adalah penghakiman tidak baik.
Saya menceritakan kisah ini dengan lebih terperinci dalam buku saya: I Will Never Beg dan Saya Tidak Akan Melutut.
No comments:
Post a Comment